Co się dzieje, gdy po latach pisarz wraca do tej samej historii — nieświadomy, że już ją kiedyś opowiedział?
Choć fabularnie zbliżone, oba teksty różnią się językiem, rytmem i sposobem myślenia. To nie jest poprawiona wersja, lecz powrót — z innego miejsca, w innym czasie.
Książka ta pozwala zobaczyć, jak zmienia się narracja, gdy pamięć zaczyna się rozpraszać, a tożsamość staje się mniej uchwytna. Publikujemy oba teksty w oryginalnym brzmieniu maszynopisów — bez redakcji, aby zachować ich autentyzm.
Nie kłam, Ewka
Ewa ma 35 lat i po raz pierwszy w życiu zostaje sama. Rozwód. Dorastająca córka. I ogromna cisza w miejscu, gdzie kiedyś tętniło życie.
Z dnia na dzień musi nauczyć się nowej siebie. W labiryncie wspomnień, niespełnionych pragnień i codziennych niedopowiedzeń, Ewa zaczyna pisać własną opowieść — taką, w której to ona decyduje, kim chce być.
To intymna, szczera i emocjonalna historia o kobiecie, która w świecie pełnym oczekiwań próbuje odnaleźć własną prawdę. O samotności, która boli — i wolności, która leczy.
Opowieść o dojrzewaniu później niż zwykle. O miłości, której nie trzeba szukać daleko. O kobiecie, która przestała się bać.
Zachłanni na życie
Ewa ma dość bycia rozsądną. Dość analizowania, milczenia, dostosowywania się. Po latach w roli matki, żony, nauczycielki – zaczyna zadawać pytania, których wcześniej nie miała odwagi wypowiedzieć na głos.
W świecie, który wymaga spokoju i przewidywalności, Ewa wybiera chaos. Wewnętrzny monolog, wspomnienia i niedokończone rozmowy splatają się w opowieść o kobiecie, która nie chce już tylko przetrwać – chce znów poczuć, że żyje.
To historia o późnym dojrzewaniu, rozpaczliwym głodzie sensu i emocji, i o tym, jak trudno złożyć siebie na nowo, gdy pamięć zaczyna płatać figle.
Intymna, poruszająca, niepokorna — powieść o kobiecie, która pragnie czegoś więcej niż tylko świętego spokoju.
